Σχετικά με την σχεδιαζόμενη εγκατάσταση ιχθυοτροφικών πάρκων (ΠΟΑΥ) στην περιοχή Μαρμαρίου η πρώην Δήμαρχος Στυρέων Σοφία Μούτσου δήλωσε :
Ισχυρό χαρτί "ατού" για τις διεκδικήσεις του Δήμου Καρύστου ρίχνει στο τραπέζι η πρώην Δήμαρχος και Πρόεδρος του Συνδέσμου Διαχείρησης Αποριμμάτων νότιας Εύβοιας για την υπόθεση αυτή !!!
"Στον αυξανόμενο σήμερα κοινό προβληματισμό και ανησυχία για την σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου που, αν υλοποιηθεί, θα αποβεί καταστροφική για την περιοχή μας θεωρώ ότι ως πρώην Δήμαρχος Στυρέων, στον οποίο ανήκε το Πόρτο Λάφια και ο Αλμυροπόταμος, οφείλω να καταθέσω προς ενημέρωση όλων όσα γνωρίζω για την υπόθεση αυτή.
Η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τις Ιχθυοκαλλιέργειες που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση την άνοιξη του 2011 μας δίνει στοιχεία για το πώς σχεδιάζεται και τι προβλέπει αυτό το καταστροφικό για τις θάλασσες και τις ακτές μας πρόγραμμα ενίσχυσης των ιδιωτικών επενδυτικών δραστηριοτήτων.
Η σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου, όπως λέγεται, επί της ουσίας αφορά την εγκατάσταση ιχθυοτροφικών πάρκων βιομηχανικού τύπου στην ευρύτερη περιοχή του νότιου Ευβοϊκού και ειδικότερα σε όλους τους κλειστούς κόλπους νοτίως του Αλιβερίου, όπου ήδη λειτουργούν μικρές ιδιωτικές ιχθυοτροφικές μονάδες (π.χ. Πόρτο Μπούφαλο, Αλμυροπόταμος, Πόρτο Λάφια – Φηγιάς), με απόσταση 10 ναυτικών μιλίων, το ένα πάρκο από το άλλο, στη θάλασσα και αντίστοιχα υποστηρικτικά έργα υποδομής στις ακτές. Αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξει ένας δρόμος χωρίς επιστροφή και όλοι αυτοί οι κόλποι και οι ακτές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους θα γίνουν βορά στα επενδυτικά σχέδια κάθε μεγάλης ιχθυοτροφικής επιχείρησης, αρχίζοντας από το Πόρτο Λάφια, με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό και την οικιστική ανάπτυξη, αλλά τελικά και σε έναν σημαντικό τομέα της τοπικής οικονομίας, την επαγγελματική αλιεία.
Δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολία ότι το Υπουργείο Περιβάλλοντος θα προωθήσει σιγά – σιγά όλα αυτά τα σχέδια και θα εξαντλήσει τα περιθώρια δημιουργίας ΠΟΑΥ στους προαναφερόμενους κόλπους, αφού οι επενδύσεις αυτές θεωρούνται ενισχυτικές της εθνικής οικονομίας (75% της παραγωγής ψαριών προορίζονται για εξαγωγές) ιδιαίτερα στην περίοδο οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Αλλωστε όπως όλοι είδαμε ο Υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου σε σχετική πρόσφατη επερώτηση στη Βουλή αρνήθηκε να δεσμευτεί ότι θα εξαιρέσει την περιοχή μας περιοριζόμενος σε αοριστολογίες που επιβεβαιώνουν τους φόβους των φορέων και των κατοίκων της περιοχής.
Υπάρχουν όμως ισχυρά επιχειρήματα και ουσιώδη στοιχεία που δεν μπορούν να παραβλέπουν οι υπεύθυνοι το Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Για τον κόλπο του Αλμυροποτάμου είναι ευκολότερη η επιχειρηματολογία κατά της σχεδιαζόμενης δημιουργίας ΠΟΑΥ γιατί πρόκειται για Δημοτική Κοινότητα με σημαντικό αριθμό μόνιμων κατοίκων, σημαντική τουριστική κίνηση και επαγγελματική δραστηριότητα των κατοίκων που προκύπτει από φορολογικά και λοιπά στοιχεία. Επιπλέον για τον οικισμό εξελίσσεται πολεοδομικό σχέδιο στο οποίο ήδη έχει ολοκληρωθεί το κτηματογραφικό υπόβαθρο καθώς και ΣΧΟΟΑΠ το οποίο ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα βασικά αυτά στοιχεία τηρούνται σήμερα στην Τεχνική Υπηρεσία του καλλικρατικού Δήμου Καρύστου.
Εκτός των ανωτέρω για την ευρύτερη περιοχή Αργυρό – Προφήτης Ηλίας (Δήμου Κύμης – Αλιβερίου πρώην Δύστου) και Παναγία Αλμυροποτάμου προς Αγιο Δημήτριο υπάρχει κηρυγμένο «Καταφύγιο Αγριας Ζωής» σε έκταση 54.000 στρεμμάτων με τον αριθμό Κ 390 ΦΕΚ 683/24-5-76, κάτι το οποίο αποτελεί ισχυρότατο επιχείρημα.
Οσον αφορά όμως τον κόλπο του Πόρτο Λάφια όπου και έχει πέσει το μεγαλύτερο βάρος αυτή τη στιγμή, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η βιασύνη του Υπουργείου Περιβάλλοντος να χορηγήσει άδειες δημιουργίας ΠΟΑΥ εκεί στηρίζεται κυρίως στο ότι η περιοχή έχει αποτυπωθεί με λανθασμένα και πολύ παλαιά στοιχεία αγνοώντας ουσιαστικά την σημερινή οικιστική ανάπτυξη (οικοπεδοποίηση και πολεοδόμηση οικοπέδων από το 1969) αλλά και στην αλλοπρόσαλλη στάση του Δασαρχείου τα τελευταία 25 χρόνια.
Η «λογική του παραλόγου» βάσει της οποίας σπίτια χτισμένα με άδειες στο Πόρτο Λάφια ξαφνικά φαίνεται να βρίσκονται εντός δασικής περιοχής στηρίζεται κυρίως στο ΦΕΚ 83/14-2-85 όπου το Πόρτο Λάφια (Καψάλων) Στύρων χαρακτηρίζεται ως το υπ’ αριθμ. Κ 404 «Καταφύγιο Θηραμάτων» και με τον νόμο 2637/1998 μετονομάζεται σε «Καταφύγιο Αγριας Ζωής» με έκταση 12.000 στρέμματα και αυστηρά καθορισμένα όρια που περιλαμβάνουν και την ακτογραμμή του, κάτι το οποίο όμως δεν φαίνεται να απασχόλησε το Δασαρχείο αλλά και τις αρμόδιες υπηρεσίες της πρώην Νομαρχίας, κατά τη χορήγηση αδειών στα ήδη λειτουργούντα ιχθυοτροφεία της περιοχής.
Σήμερα όμως, μετά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, αυτά ακριβώς τα στοιχεία πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως το ισχυρότερο επιχείρημα κατά της σχεδιαζόμενης ΠΟΑΥ στην περιοχή αφού υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί στην διαχείρησή του υπάρχοντος Καταφυγίου Αγριας Ζωής και συνεπώς κανένα έργο υποστηρικτικό του βιομηχανικού πάρκου ψαριών δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί και να λειτουργήσει νόμιμα στην περιοχή. Επομένως καμμιά ιχθυοτροφική επιχείρηση δεν θα μπορέσει να ενοικιάσει χώρο στην ξηρά για να κατασκευάσει έργα υποστηρικτικά της ΠΟΑΥ.
Εκτός των άλλων τέτοιες δραστηριότητες πέραν των βλαπτικών επιπτώσεων για την οικιστική και τουριστική ανάπτυξη των περιοχών ουδεμία συμβολή στην τοπική οικονομία προσφέρουν αφού ως γνωστόν απασχολούν συνήθως χαμηλόμισθους αλλοδαπούς και τα μισθώματα που καταβάλλουν προς τους αντίστοιχους Δήμους είναι πενιχρά.
Κλείνοντας προτείνω όπως το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Καρύστου αναζητήσει το προαναφερόμενο ΦΕΚ 83/14-2-85 βάσει του οποίου μπορεί να στηρίξει με εμπεριστατωμένη έκθεση της Τεχνικής του υπηρεσίας και ισχυρή νομική υποστήριξη Προσφυγή προς το Συμβούλιο Επικρατείας για την σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου (εφόσον εγκριθεί) ως βλαπτική προστατευόμενης περιοχής αρμοδιότητάς του."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου