Απάντηση σε μήνυμα

Για τον φίλο αναγνώστη που μας έστειλε μήνυμα :

"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη μπάλα. Ασφαλώς θέλει ευαισθησία και όχι απλώς ευθιξία, για να παραιτηθεί ένας υπουργός. Φαίνεται ότι ή οι εντολές που παίρνουν είναι να μείνουν πάση θυσία στις θέσεις τους ή ότι πράγματι δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν ψιχαλίζει αλλά ο κόσμος φτύνει αηδιασμένος. Για το πλοίο Σάμινα που αναφέρθηκες ήταν μια τραγική υπόθεση που έπρεπε να στείλει πολλούς φυλακή και αυτό έπρεπε να το κάνει ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και σημερινός Προστασίας του Πολίτη. Τότε δεν υπήρχε λόγος να παραιτηθεί αλλά έπρεπε να πάρει κεφάλια. Δεν το έκανε. Σήμερα ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, επειδή χάθηκε άδικα ένας αθώος άνθρωπος, ένας ειρηνικός διαδηλωτής, όφειλε να υποβάλλει παραίτηση. Ούτε αυτό το έκανε.

Τα έκτροπα τα δημιουργούν μονίμως οι ίδιοι και οι ίδιοι "γνωστοί άγνωστοι" που εξυπηρετούν το σύστημα αφού με τον πανικό που δημιουργούν εμποδίζουν τον μέσο άνθρωπο να συμμετέχει σε διαδηλώσεις από φόβο. Είναι αστείο να μας λένε ότι μέσα σε ένα τετράγωνο δεν μπορεί μια διμοιρία ΜΑΤ να αγγίξει τους "μπαχαλάκηδες".  Είναι οι άνθρωποι που εκτρέφει το εκάστοτε σύστημα για να τους χρησιμοποιεί όταν τους χρειάζεται και τους γνωρίζει πολύ καλά.

Εδώ υπάρχει η ανηθικότητα της πολιτικής αλλά πρέπει να πάψει να υπάρχει επιτέλους.

Σ' αυτό έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης, μικρό ή μεγάλο όσοι είμαστε ενήλικες, γιατί με τις προσωπικές ανήθικες πράξεις μας, σε προσωπικό ή πολιτικό επίπεδο συμβάλλουμε στην υποβάθμιση του πολιτικού λόγου, στον εξευτελισμό των ανθρώπων, στην διαστρέβλωση της αλήθειας. Με λίγα λόγια οδηγούμε τα πράγματα εκεί που θέλουμε γιατί αυτό μας συμφέρει. Δημιουργούμε οικογενειακές ομάδες στην πολιτική με αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάρους που καμμιά σχέση ή γνώση δεν έχουν εκτός από το να χειροκροτούν και να μοιράζονται την "πίτα".

Εχουμε πάψει να πιστεύουμε στην αξιοκρατία και θεοποιήσαμε το συμφέρον, ξέρουμε το κακό αλλά το κάνουμε με πλήρη συνείδηση, ξέρουμε το ψέμα αλλά το λέμε και μάλιστα μεγαλοφώνως στα μπαλκόνια για να πείσουμε τους αφελείς, δεν δουλεύουμε πια αλλά δουλεύουμε τον κόσμο.

Αυτά όντως δεν θα τα έκανε ποτέ η Μάργκαρετ Θάτσερ. Αυτά που της αναγνώριζαν ακόμα και οι αντίπαλοι ήταν ότι υπήρξε σκληρή πρώτα με τον εαυτό της, δεν "βόλεψε" ποτέ κανέναν από το σόι της, δεν βολεύτηκε ποτέ η ίδια και δεν διαπραγματεύτηκε τις αρχές της. Υπό αυτή την έννοια, όντως είναι παράδειγμα πολιτικής ηθικής. Μην ξεχνάμε όμως τα Φώκλαντς και άλλα πολλά που βέβαια μπαίνουν στην επεκτατική πολιτική της Μεγάλης Βρεττανίας.

Εμείς οι Ελληνες σαν λαός πρέπει να ξαναβρούμε τον πατριωτισμό μας, την παιδεία μας και την προσωπική μας ηθική. Ολοι μαζί και ο καθένας χωριστά. Ας αναλογιστούμε τι κάνουμε και πώς το κάνουμε. Τι κάνουμε στους άλλους που δεν αντέχουμε να γίνει σε μας και δεν επιτρέπουμε να γίνει στους φίλους μας. Γιατί ψηφίζουμε, ποιούς ψηφίζουμε και γιατί τους ψηφίζουμε σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Γιατί διδάσκουμε στα παιδιά μας να κοιτάνε το συμφέρον τους και να βολεύονται όπου βρουν. Γιατί δεν ανεχόμαστε όσους έχουν βαθύτερη παιδεία και πολιτισμό από εμάς και προσπαθούμε να τους υποβαθμίσουμε με την ειρωνία μας.

Εμείς γεννάμε τους πολιτικούς μας. Κι εμάς μας γεννάνε τα σχολεία μας, πάσης φύσεως σχολεία και οικογένειες που ανήκουμε. 

Ας αυτοκριθούμε κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε για πέντε λεπτά. Κάνει καλό και ηρεμεί.

Αλλιώς δεν θα βελτιωθούμε ποτέ και ανήμποροι θα ακολουθούμε τη μοίρα μας και τον συνεχή εξευτελισμό της κοινωνίας μας. Δεν θα χτίζουμε ποτέ αλλά πάντα θα γκρεμίζουμε αυτά που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, δεν θα γεννάμε πια αλλά θα διαβάζουμε τι γεννάνε οι άλλοι λαοί. 

Θα μένουμε με σταυρωμένα χέρια πάντα στην άκρη σαν έθνος και σαν άνθρωποι να θαυμάζουμε πάντα κάποιους μεγάλους ηγέτες και να κλαίμε τη κατάντια μας στη σκιά του Παρθενώνα".