Καλά ξυπνητούρια !!!

"Το προξενειό της Ελενίτσας"

H εξαδέλφη Ελενίτσα ήταν σαν τον σκύλο που χάσαμε πρόπερσι από τύφο. Με άλλα λόγια είχε τα χάλια της η κακομοίρα, αλλά είχε ένα μέγιστο προσόν. Διέθετε σημαντική προίκα. "Το βιος παντρεύει το στοιχειό" έλεγε με νόημα η γιαγιά μου η Κασσιανή που δεν την χώνευε την Ελενίτσα, γιατί ήταν από το σόι της μάνας μου δηλαδή της νύφης της και ως γνωστόν ποια πεθερά χωνεύει τη νύφη και κατ' επέκταση το σόι της νύφης της; Καμμιά !!!

Οι ευτυχείς γονείς της Ελενίτσας η θεία Μερόπη και ο θείος Ευλάμπιος που την είχαν μοναχοκόρη, αφού πρώτα την έταξαν στην Παναγία τη Γιάτρισσα να την κάνει καλά από την απίστευτη ασχήμεια της  και καμμιά βελτίωση δεν είδαν αποφάσισαν να την στείλουν στα ινστιτούτα καλλονής να την μπογιατίσουν, να την καλαφατίσουν, να την μερεμετίσουν για να φαίνεται κοπέλλα τέλος πάντων. Κάτι έγινε, βγάλε φρύδια, βάψε μαλλί, κάνε μάσκες, ρίξε κιλά, κάνε κάτι μικροπλαστικές σώθηκε το μοντέλο και βγήκε σουλουπωμένο το κακόμοιρο το κορίτσι που κατά τα άλλα είχε μια καρδούλα περιστεριού, έτοιμη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.

Η γιαγιά μου η Κασσιανή όταν είδε την Ελενίτσα μετά τη γενική επισκευή έκανε απλώς ένα "ααααααα" και μετά ένα "μμμμμμ" και στράβωσε τα μούτρα της όπως κάθε φορά που την έπιανε η αναποδιά της, αλλά δεν της δώσαμε και πολύ σημασία γιατί είχαμε μπει πια στη εφηβεία, ο αδελφός μου κι εγώ, και είχαμε άλλες σκασίλες τώρα, δικές μας.

Κάπου εκεί στα δεκαέξι μας ήρθε η είδηση στο σπίτι ότι συζητείται προξενιό για την Ελενίτσα που, αφού την είχαν σοβαντίσει και σουλουπώσει, ήταν έτοιμη πλέον να παίξει το ρόλο της συζύγου και μητέρας. 

Δεν ξέρω γιατί αλλά όλα τα προξενιά γίνονταν Κυριακή που ήταν γενικώς μια πολύ αντιπαθητική μέρα, όπως έχουμε ξαναπεί, γιατί το πρωί πηγαίναμε υποχρεωτικά στην εκκλησία, το μεσημέρι τρώγαμε με διάφορους συγγενείς μας που βαριόμαστε αφόρητα και το βράδυ έπρεπε να κοιμηθούμε νωρίς γιατί είχαμε σχολείο την άλλη μέρα. 

Εκείνη την Κυριακή λοιπόν, απόγευμα κατά τις τέσσερεις, ήρθε στο σπίτι μας η εξαδέλφη Ελενίτσα με τους γονείς της και τα καλά της. Μαλλί, νύχι, αποτρίχωση όλα στην εντέλεια. Ο θείος Ευλάμπιος φύσαγε, ξεφύσαγε, η θεία Μερόπη αεριζότανε με τη βεντάλια της χειμώνα καιρό, η γιαγιά μου η Κασσιανή είχε βάλει το καλό μπλε φουστάνι της και είχε πάρει ύφος Βούδα, η μάνα μου τακτοποιούσε τα φοντάν και ο πατέρας μου ξερόβηχε γιατί είχε αποφασίσει να βγάλει λόγο σ' αυτό το προξενειό. Παρούσα επίσης και η προξενήτρα η θεία Μαρίκα του θείου Αριστοτέλη, που αφού είχε παντρολογήσει όλη την οικογένεια με επιτυχία και είχε τη φήμη της επιτυχημένης στον τομέα της, είχε επιδοθεί στην ανεύρεση του κατάλληλου γαμπρού και για την Ελενίτσα. 

Εμάς τους μικρούς μας είχε φάει η περιέργεια να τον δούμε, είχαμε ακούσει τόσα πολλά γι' αυτό τον "εξαίρετο νέο από σπίτι, πολλά υποσχόμενο, σπουδάσαντα εν Ευρώπη" που είχαμε αρχίσει κιόλας να μην τον χωνεύουμε καθόλου γιατί αυτό το "εξαίρετος νέος" μας έδινε στα νεύρα.

Στις πέντε ακριβώς κατέφθασε ο "πολλά υποσχόμενος σπουδάσας εν Ευρώπη" με τους γονείς του και μία γλάστρα ακαθόριστη. Ακτινογραφία του βγάλαμε του "πολλά υποσχόμενου". Ξυνισμένη φάτσα, ξερόλας, σφιγμένος. Μάτι λίγο τρελλό που ξέφευγε λίγο δεξιά λίγο αριστερά. Νευρασθενικός.  

Το όνομα αυτού Ιάκωβος Γαβριήλ Ρομπόλης. Και Ιάκωβος και Γαβριήλ μας διευκρίνισε πολύ εκνευριστικά και χωρίς να ρίξει ούτε ματιά στην εξαδέλφη Ελενίτσα άρχισε να μας εξηγεί πόσο σύντομα πήρε το πρώτο του πτυχίο και μετά το δεύτερο, ποιούς γνωρίζει από τον πολιτικό κόσμο, πόσο χρειάζεται η πολιτική νέους σ' αυτόν, πόσο σπουδαίο μέλλον έχει. 

Ελεγε, έλεγε και τελειωμό δεν είχε. Η Ελενίτσα τον κοίταγε με το ήρεμο βλέμμα της απογοητευμένης αγελάδας, η μάνα του με λατρεία, ο πατέρας του με θαυμασμό, η θεία Μερόπη σταυροκοπιότανε κρυφά, ο θείος Ευλάμπιος συνέχιζε να φυσάει και να ξεφυσάει, η μάνα μου κοίταγε εμάς μην πετάξουμε καμμιά κοτσάνα, ο πατέρας μου είχε εκνευριστεί και η προξενήτρα θεία Μαρίκα χαμογελούσε με συγκατάβαση στον "εξαίρετο νέο" που μας είχε πρήξει με τις χάρες και τα ταλέντα του. 

Η γιαγιά μου η Κασσιανή που μέχρι εκείνη την ώρα έδειχνε να τον παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή, ξερόβηξε απαλά και είπε: 

"Με συγχωρείτε.."

"Παρακαλώ" απάντησε ο πολλά υποσχόμενος νέος με χαμόγελο Κολγκέητ. 

"Πού εργάζεστε; " συνέχισε αμείλικτη η γιαγιά μου η Κασσιανή" 

"Εεε, δηλαδή τώρα, ξέρετε αναμένω θέσιν..." άρχισε να τραυλίζει ο εξαίρετος.

"Ααααα, σας έχουν υποσχεθεί κάποιαν θέσιν, υψηλή ασφαλώς, ανάλογη των προσόντων σας, υποθέτω" είπε το τέρας η γιαγιά μου η Κασσιανή και όλοι αρχίσαμε να την κοιτάμε με αγωνία γιατί καταλάβαμε ότι ο ταλαίπωρος είχε πέσει στη δυσμένειά της και αλλοίμονό του. 

"Ναι, βεβαίως ανάλογη με τα προσόντα μου, απαραιτήτως υψηλή βεβαίως. Εχω μέλλον..." συνέχισε το βιολί του ο πολλά υποσχόμενος εξαίρετος νέος.

"Σας το εύχομαι νέε μου, αλλά δυστυχώς δεν βλέπω να έχετε παρόν αφού δεν εργάζεστε. Πώς καλύπτετε τα έξοδά σας; " συνέχισε ακάθεκτη η γιαγιά μου η Κασσιανή που δεν την κράταγε ούτε ένα σύνταγμα πεζικού και είχε σε μεγάλη εκτίμηση τους εργαζόμενους ανθρώπους. 

"Ξέρετε κυρία μου..." ψέλισε ο δυστυχής που είχε γίνει μωβ και τον είχαν πιάσει τρία τικ. Ενα στο μάτι, ένα στο πόδι κι ένα στην πλάτη. 

"Ξέρω νέε μου, ξέρω. Τα έξοδά σας καλύπτει η οικογένειά σας ακόμα, είναι σαφές. Και θα τα καλύπτει μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη υψηλή θέσις η ανάλογη των προσόντων σας" είπε με φούρια η γιαγιά μου η Κασσιανή και σηκώθηκε από την πολυθρόνα της. "Με συγχωρείτε" δήλωσε πολύ επίσημα,"θα αποσυρθώ". 

Μετά την απόσυρση της γιαγιάς μου της Κασσιανής, αποσύρθηκε και η προξενήτρα θεία Μαρίκα που θυμήθηκε ότι είχε ξαφνική δουλειά, αποσύρθηκε ο πατέρας μου που κρατιότανε με το ζόρι να μη γελάσει, αποσύρθηκε ο αδελφός μου που βαριότανε και χασμουριότανε.

Αμέσως μετά αποσύρθηκε και η εξαδέλφη Ελενίτσα δηλώνοντας σοβαρά σοβαρά για να μη χαλάσει το μέικ απ "δεν μου αρέσει αυτός ο γαμπρός, να μου φέρετε άλλον" και το προξενειό κουτρουβάλιασε άδοξα στις σκάλες.

Αργότερα η εξαδέλφη Ελενίτσα βρήκε μόνη της έναν γαμπρό που της άρεσε με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά και έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα.

Οσο για τον πολλά υποσχόμενο εξαίρετο νέο δεν μάθαμε ποτέ τίποτα.