Κυριακάτικα πάλι θα μας κουβαληθεί κι αυτός, αμάν πια μας έπρηξε, μουρμούριζε η μάνα μου μόλις έμαθε ότι την Κυριακή θα έρθει επίσκεψη ο αδερφός της γιαγιάς μου της Κασσιανής, ο δήμαρχος.
Η γιαγιά μου η Κασσιανή είχε δύο αδέρφια κανονικά με ονόματα όπως όλος ο κόσμος που τα λέγανε Αδάμ και Μανώλη και έναν που τον λέγανε ο δήμαρχος και ποτέ δεν μάθαμε το άλλο του όνομα, γιατί νομίζαμε ότι έτσι τον είχανε βαφτίσει και δεν ξέραμε πότε γιορτάζει. Μάλλον όμως θα τον λέγανε και κάτι άλλο γιατί μια φορά το χρόνο μας κουβαλάγανε ντυμένους με τα καλά μας στο σπίτι του που γιόρταζε.
Αυτόν δεν τον χωνεύαμε ο αδελφός μου κι εγώ γιατί κάθε φορά που ήτανε να μας κάνει επίσκεψη, όλο Κυριακή ήτανε και τρέχαμε όλοι σαν δαιμονισμένοι μέσα στο σπίτι μια βδομάδα νωρίτερα να τα βρει όλα στην εντέλεια και να δει πόσο καλή οικογένεια είμαστε. Τότε νόμιζα ότι είναι εισπράκτορας του λεωφορείου ο αδελφός της γιαγιάς μου της Κασσιανής ο δήμαρχος, αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν ήτανε και για άλλο λόγο μιλούσε όλο για εισπράξεις του δήμου και τέτοια πράγματα που δεν νοιώθαμε γρυ εμείς οι μικροί. Ξέραμε και ένα παιδί που το λέγανε Δήμο απέναντι από το σπίτι μας αλλά δεν παίζαμε μαζί του γιατί μια φορά που παίξαμε ήτανε ζαβολιάρης.
Η Μαριέτα, τότε τη λέγανε υπηρέτρια σήμερα τη λένε η κοπέλλα δεν ξέρω γιατί, ξεσκόνιζε και τις γωνίες και τα πολύφωτα, η μάνα μου έβαζε τα καλά σκεπάσματα στα κρεββάτια, ο πατέρας μου που ήτανε θείος του ο δήμαρχος μας έδινε εντολές γενικά να είμαστε φρόνιμοι εμείς οι μικροί και να μην καθόμαστε με τους αγκώνες στο τραπέζι και η γιαγιά μου η Κασσιανή έφτιαχνε σπανακόπιτα και ραβανί που πολύ άρεσε στον αδελφό της το δήμαρχο και τα έτρωγε όλα χωρίς να σκάσει.
Ο πατέρας μου μας είχε πει ότι δεν είναι μόνο ένας δήμαρχος αλλά είναι πολλοί αλλά αυτοί δεν ήτανε αδέλφια της γιαγιάς μου της Κασσιανής.
Εμάς δεν μας αφήνανε ποτέ να μιλάμε με το στόμα γεμάτο αλλά ο αδελφός της γιαγιάς μου της Κασσιανής ο δήμαρχος μίλαγε και με το στόμα γεμάτο σπανακόπιτα κι έλεγε όλο "η αντιπολίτευσις, η αντιπολίτευσις" και "οι αχρείοι αντιπολιτευόμενοι δεν αισχύνονται να ζητούν έκτακτον σύγκλησιν του δημοτικού συμβουλίου δια το πήδημα του ψύλλου" αλλά αυτά ήτανε κινέζικα για μας και λέγαμε ότι αυτός ο αδελφός της γιαγιάς μου της Κασσιανής θα ήτανε κινέζος. Κι όσο τα έλεγε αυτά για την "αντιπολίτευσις" η Μαριέτα έφερε την πιατέλα με το ροζμπίφ και του έβαλε ένα βουνό στο πιάτο του και η γιαγιά μου η Κασσιανή της έκανε νόημα να του βάλει κι άλλο. Με τον αδελφό μου που δεν τον χωνεύαμε αυτόν τον αδελφό της γιαγιάς μου της Κασσιανής το δήμαρχο σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα που το είπαμε μετά και πιάσαμε κόκκινο να μην τσακωθούμε, ότι αυτοί που είναι δήμαρχοι θα τρώνε διπλό ροζμπίφ, μπορεί και τριπλό, χωρίς να σκάνε, γιατί κάθε φορά περιμέναμε να σκάσει αυτός αλλά δεν έσκασε καμμιά μέρα.
Η Μαριέττα τότε είπε "Κυρία το παιδί έχει πυρετό" και όλοι με πιάνανε στο μέτωπο και η γιαγιά μου η Κασσιανή μου έδωσε να πιω αγιασμό που φύλαγε στο μπουκαλάκι για τους πυρετούς και το κακό μάτι και κανένας δεν μου απαντούσε που ρώταγα τι είναι ο αγλέορας.
Η μάνα μου τελικά είχε πολύ δίκιο που βαριότανε τις ετοιμασίες για τον κύριο Νομάρχη γιατί εμάς τα παιδιά μας είχανε βασανίσει πολύ αυτές οι ετοιμασίες. Η γιαγιά μου η Κασσιανή είπε στη Μαριέτα να μας τρίψει με το σκληρό σφουγγάρι στο μπάνιο γιατί έπρεπε να είμαστε πεντακάθαροι και εμείς αρχίσαμε να κλαίμε γιατί νομίζαμε ότι θα μας πουλήσουνε στον κύριο Νομάρχη και γι΄αυτό μας τρίβανε. Αλλά ήρθε η μάνα μου στο μπάνιο και μας γλύτωσε από τα νύχια της Μαριέτας που έκανε ότι της έλεγε η γιαγιά μου η Κασσιανή και έτσι καταλάβαμε ότι οι μάνες είναι οι καλύτερες γυναίκες στον κόσμο και αρχίσαμε να ρωτάμε τι ήτανε αυτός ο κύριος Νομάρχης και γιατί ερχότανε στο σπίτι μας να φάει τον αγλέορα.
Εκείνο το Σάββατο βράδυ μας βάλανε για ύπνο πολύ νωρίς για να μη μας έχουνε μέσα στα πόδια τους αλλά εμείς δεν κοιμηθήκαμε και ακούγαμε που πηγαίνανε όλοι πέρα δώθε και η γιαγιά μου η Κασσιανή που τύλιγε λαχανοντολμάδες δεν ήρθε να μας πει καληνύχτα γιατί δεν προλάβαινε.
Τόσες πολλές ετοιμασίες είχανε στο σπίτι μας που ούτε εκκλησία πήγαμε την άλλη μέρα που ήτανε Κυριακή κι αυτό δεν είχε γίνει ποτέ και μόνο μια άλλη φορά που είχαμε μαγουλάδες με τον αδελφό μου δεν πήγαμε. Τότε καταλάβαμε ότι ο κύριος Νομάρχης θα είναι σαν τις μαγουλάδες που άμα τις έχεις δεν πας στην εκκλησία την Κυριακή.
"Μου είπε εις τας ένδεκα θα έλθομεν ομού μετά του Νομάρχου, εις τας ένδεκα" έλεγε η γιαγιά μου η Κασσιανή στον πατέρα μου που τη ρώταγε τι ώρα θα έρθει ο αδελφός της ο δήμαρχος και πάλι δεν καταλαβαίναμε γρυ από "τας ένδεκα" και "ομού και μετά του Νομάρχου" και λέγαμε ότι και ο κύριος Νομάρχης θα είναι κινέζος κι αυτός.
Τον αδελφό μου εκείνη την Κυριακή όλο κατούρημα τον έπιανε και η γιαγιά μου η Κασσιανή πολύ νευρίαζε αλλά εμένα δεν με έπιανε καθόλου και ήμουνα πιο καλό παιδί απ' αυτόν.
Οταν ο κούκος στο σαλόνι χτύπησε έντεκα φορές τότε χτύπησε και το κουδούνι της πόρτας και η γιαγιά μου η Κασσιανή πετάχτηκε σαν ελατήριο και φώναζε "ήρθαν, ήρθαν" και ο πατέρας μου της έλεγε "ησυχάστε μητέρα, θα σας ανέβει η πίεση" και εμάς μας κάνανε νόημα να πάρουμε θέση για την υπόκλιση γιατί ανέβαινε ο αδελφός της γιαγιάς μου ο δήμαρχος με τον κύριο Νομάρχη.
Η μάνα μου είχε βάλει το καλό της φουστάνι το ροδακινί που μου άρεσε πολύ και ήτανε πολύ όμορφη και έλεγα πώς ήταν η πιο όμορφη από όλες τις μανάδες των φίλων μου και τότε ένας κύριος που μπήκε με τον αδελφό της γιαγιάς μου της Κασσιανής τον δήμαρχο έπιασε και φίλησε το χέρι της μάνας μου και της είπε "ευτυχής ωραιοτάτη μου κυρία" και η μάνα μου του είπε "Κύριε Νομάρχα τιμή μας" και ο πατέρας μου ξύνισε τα μούτρα του και εμείς τα παιδιά καταλάβαμε ότι αυτός είναι κύριος Νομάρχης που έτρωγε τον αγλέορα και μάλλον θα έτρωγε και τη μάνα μου γιατί την κοίταγε σαν να ήθελε να την φάει.
Τότε ήτανε η ώρα να κάνουμε την υπόκλιση στον κύριο Νομάρχη και εγώ την έκανα καλά αλλά ο αδελφός μου γλύστρησε και κουτούλισε πάνω στον κύριο Νομάρχη και η γιαγιά μου η Κασσιανή έπαθε εγκεφαλικό και στράβωσε το στόμα της αλλά μετά γέλασε που είπε ο κύριος Νομάρχης "¨δεν πειράζει, δεν πειράζει" και ηρεμήσαμε.
Και αρχίσανε τότε οι μεγάλοι να μιλάνε στα κινέζικα και ο κύριος Νομάρχης έλεγε "ο αντιπολιτευόμενος τύπος" και κάτι άλλα μέχρι που ήρθε η ώρα του φαγητού και κάτσαμε στο τραπέζι όλοι εκτός από αυτόν τον τύπο που έλεγε ο κύριος Νομάρχης.
"Του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά έχει ετοιμάσει η Κασσιανή" έλεγε ο αδελφός της γιαγιάς μου ο δήμαρχος και ο κύριος Νομάρχης είπε "κυρία Κασσιανή είστε τέλεια οικοδέσποινα" αλλά εγώ πετάχτηκα και είπα Κασσιανή τη λένε όχι Δέσποινα και όλοι γελάσανε και εγώ θύμωσα που αυτός άλλαζε το όνομά της γιαγιάς μου στα καλά καθούμενα. Και δεν τρώγαμε καθόλου το φαϊ του Αβραάμ και του Ισαάκ που ήτανε εβραίοι στα θρησκευτικά αλλά το φαϊ της γιαγιάς μου της Κασσιανής και της Μαριέτας και πουθενά δεν έβλεπα στο τραπέζι τον αγλέορα και ανησυχούσα μήπως στεναχωρηθεί ο κύριος Νομάρχης που δεν είχαμε μαγειρέψει το αγαπημένο του φαγητό.
Τελικά η Μαριέτα έβαλε στον αδελφό της γιαγιάς μου της Κασσιανής το δήμαρχο εκείνη την Κυριακή διπλή μερίδα από όλα τα φαγητά και στον κύριο Νομάρχη τριπλή μερίδα γιατί ήτανε πιο σπουδαίο πρόσωπο όπως είχε πει ο πατέρας μου και μιλάγανε και οι δυο με το στόμα γεμάτο και λέγανε όλη την ώρα "η κυβέρνησις δεν δίδει χρήματα δια έργα" και "υπάρχει μεγάλη στενότης" και " η χώρα ευρίσκεται εις στενωπόν". Εμείς πια είχαμε καταλάβει ότι πάλι στα κινέζικα τα λένε και στο τέλος είπανε "πού βαίνομεν" πολλές φορές και κανένας δεν απάντησε.
Μετά το πού βαίνομεν που φαίνεται θα ήτανε κακό πράγμα ο κύριος Νομάρχης ζήτησε να πιει σόδα και καταλάβαμε ότι στεναχωριότανε και ήθελε να το χωνέψει κι αυτό μαζί με τους λαχανοντολμάδες.
Ευτυχώς εκείνη την Κυριακή ήμαστε πολύ καλά παιδιά και δεν κάναμε αταξίες καθόλου αλλά κουραστήκαμε τόσες ώρες στις καρέκλες να ακούμε τον κύριο Νομάρχη να ρωτάει εκατό φορές "που βαίνομεν" και στο τέλος κοιμηθήκαμε πάνω στο τραπέζι και δεν ακούσαμε τα υπόλοιπα σπουδαία πράγματα που λέγανε οι μεγάλοι. Και μετά μας ξυπνήσαμε και βγήκαμε όλοι μαζί στον κήπο να βγάλουμε φωτογραφία και ο αδελφός μου με τσιμπούσε και βγήκα σα χαζό στη φωτογραφία.
Ετσι πέρασε αυτή η σπουδαία Κυριακή που είχε έρθει ο αδελφός της γιαγιάς μου της Κασσιανής ο δήμαρχος ομού με τον κύριο Νομάρχη που ήτανε φίλος του και την άλλη μέρα πήγαμε σχολείο και γράψαμε έκθεση "πώς πέρασα την Κυριακή μου". Εμάς πολύ μας άρεσε το θέμα αυτό και γράψαμε με τον αδελφό μου μισή - μισή την έκθεση και πήραμε άριστα στη μέση γιατί η δασκάλα δεν μπορούσε να βγάλει άκρη τι λέγαμε και μας είπε ότι γράψαμε ακαταλαβίστικα και κινέζικα.
Και τότε καταλάβαμε ότι είχαμε κολλήσει από τον αδελφό της γιαγιάς μου της Κασσιανής τον δήμαρχο και τον κύριο Νομάρχη που μιλάγανε κινέζικα και το είπαμε της δασκάλας μας κι αυτή κάλεσε τους γονείς μας και τους είπε ότι "τα παιδιά πρέπει να παίζουν με παιδιά και όχι με δημάρχους και νομάρχες γιατί αυτό τους κάνει κακό".
Και η μάνα μου έκανε να μιλήσει στον πατέρα μου μια βδομάδα που τους είχε κουβαλήσει στο σπίτι αυτούς αντί να πάει τα παιδιά του εκδρομή να παίξουν και η γιαγιά μου η Κασσιανή έλεγε πώς η δασκάλα ήτανε "κομμουνίστρια" και μας έδωσε γλυκό τριαντάφυλλο που πολύ μας άρεσε και έτσι ηρεμήσαμε τελείως.
Και τώρα μετά από τόσα χρόνια από τις ροζ και χρυσαφί Κυριακές της γιαγιάς μου της Κασσιανής κατάλαβα επιτέλους τι θα πει "η χώρα ευρίσκεται εις στενωπόν" και ότι αυτό δεν χωνεύεται με σόδα αλλά απορώ πώς δεν κατάφερε ακόμα η χώρα να βγει από τη ρημάδα "την στενωπόν" αλλά απ' ότι φαίνεται απορούν κι όλοι οι άλλοι γύρω και κανείς δεν βρίσκει απάντηση στο "πού βαίνομεν" τελικά.
Το μόνο που καταλάβαμε όλοι πλέον είναι τι φαϊ είναι ο αγλέορας !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου