Κυριακή των Βαϊων, δουλειές με φούντες

"Πνίγομαι παιδάκι μου, πνίγομαι μέρες που είναι" ξεφώνιζε η γιαγιά μου η Κασσιανή κάθε Κυριακή των Βαϊων, μόλις γύριζε από την εκκλησία και σήκωνε το σπίτι στο πόδι. Ο αδελφός μου κι εγώ είχαμε συνηθίσει ότι η γιαγιά μου η Κασσιανή πνίγεται κάθε Κυριακή των Βαϊων και καθόλου δεν ανησυχούσαμε μπας και συμβεί στ' αλήθεια. Ηταν η πασχαλιάτικη τρέλλα της να θέλει το σπίτι να λάμπει, τα μούτρα μας χαρούμενα και το γενικό πρόσταγμα στα χέρια της.
Πολεμικό συναγερμό σάλπιζε πριν την Κυριακή και ξεκίναγε το μαρτύριο της Μεγάλης Εβδομάδας μαζί με το μαρτύριο του Κυρίου Ημών !! Αν γλύτωνες από το τρελλοκομείο που γινότανε στο σπίτι τέτοιες μέρες έκανες το ωραιότερο Πάσχα του κόσμου !!!
Σκουπίσματα, ξεσκονίσματα, προετοιμασίες, ψώνια, λαμπάδες, φαναράκια να μη στάζουν οι λαμπάδες, λιβάνια και καρβουνάκια, καινούργια ρούχα, τσουρέκια, κουλούρια, τα καινούργια τραπεζομάντηλα, μαρούλια και αντεράκια για τη μαγειρίτσα, αυγά, τυριά, καινούργια σεμεδάκια στα τραπεζάκια, κόκκινη μπογιά και κολλητά για τ' αυγά, κάρτες σε κάτι θείους στην Αμερική, αρνί στο φούρνο και ότι βάλει ο νους του ανθρώπου το έκανε για να κάνουμε Πάσχα, "Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα" !!!
Ετσι λοιπόν σήμερα Κυριακή των Βαϊων σιγά μην κάτσουμε να γράφουμε περιπέτειες της γιαγιάς Κασσιανής.

Πνιγόμαστε παιδάκι μου, πνιγόμαστε !!!
Αντε και καλή Μεγάλη Εβδομάδα από αύριο !