Καλό μήνα !

Αυτό το "Καλόοοο μήναααα" λίγο τραγουδιστά της γιαγιάς μου της Κασσιανής ακόμα το έχω στ' αυτιά μου. Κάθε πρωτομηνιά την έπιανε ένα αμόκ να μην αφήσει άνθρωπο που να μην του πει καλημέρα και "Καλόοοο μήναααα" στη γειτονιά, στο μπακάλη, στο χασάπη, στο μανάβη, στο φούρνο. Ακόμα και με τις γειτόνισσες που ήτανε τσακωμένη όλο το μήνα την πρωτομηνιά την πιάνανε οι αγάπες και τους έλεγε "καλόοοο μήναααα". Ολους τους έφερνε σβούρα κάθε πρώτη του μηνός αφού πρώτα πήγαινε στην εκκλησία να φέρει αγιασμό με το ποτηράκι της στο σπίτι και να μας ραντίσει, κοιμισμένους και ξυπνητούς, για να μας πάει καλά ο μήνας. 

Ο αδελφός μου κι εγώ πολύ νευριάζαμε με τη συνήθειά της να μας μουλιάζει κάθε πρωτομηνιά και λέγαμε μέσα μας ότι έχουμε την πιο τρελλή γιαγιά του κόσμου να μας βρέχει έτσι στα καλά καθούμενα και της κρατάγαμε μούτρα πολλές ώρες εκείνες τις μέρες. Η γιαγιά μου η Κασσιανή όμως καθόλου δεν νοιαζότανε που θυμώναμε και μας έλεγε "μμμμμ....θα πεθάνω βρε καμμιά μέρα και να δω μετά ποιός θα τρέχει να σας φέρει τον αγιασμό στο κρεββάτι πριγκηπόπουλά μου".

Και πάντα έφτιαχνε τα καλύτερά της φαγητά την πρωτομηνιά και το χαλβά με το σιμιγδάλι που μοσχομύριζε όλο το σπίτι και με τον αδελφό μου λέγαμε "πάλι μύρισε παράδεισος" γιατί μας είχε κολλήσει πώς ο παράδεισος είναι όλο γιαγιές Κασσιανές και πρωτομηνιές και ζεστό χαλβά με σιμιγδάλι. Αλλά μια φορά στο σχολείο που το είπαμε αυτό του θρησκευτικού μας που ήτανε ένας πολύ στριμένος μας είπε "άθεα τέρατα" και έπαθε νευρικό τικ στο μάτι και μετά τούμεινε όλα τα χρόνια κι εμείς κρυφά τον λέγαμε "ο χαλβάς". 

Αμα τύχαινε όμως η πρωτομηνιά να είναι και πρωταπριλιά τότε βγάζαμε το άχτι μας ο αδελφός μου κι εγώ στη γιαγιά μας την Κασσιανή που της λέγαμε ένα σωρό ψευτιές και αυτή πάντα μας πίστευε κι εμείς όλο τη νικάγαμε και λέγαμε πώς είχαμε την πιο χαζή γιαγιά στον κόσμο που χάβει ότι μπούρδα της λέγαμε. Αλλά μια φορά την ακούσαμε που μιλούσε στο τηλέφωνο στη θεία Ευτέρπη και της έλεγε "τι γούστο τα κάνω τα χρυσούλια μου, με τα ψεματάκια τους την πρωταπριλιά, δε λέγεται..." και μείναμε ξεροί.

Πολλά χρόνια μετά καταλάβαμε ότι οι χαζοί είμαστε εμείς που νομίζαμε ότι ξεγελάγαμε την πιο έξυπνη γιαγιά στον κόσμο που έκανε τη ζωή μας ένα ροζ παραμύθι με το μαγικό ραβδί της !!!